FIRMA TRANSPORTOWA

Firma transportu drogowego towarów świadczy usługi w zakresie przewozu rzeczy pojazdami samochodowymi, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy. Ponadto w ramach transportu drogowego przedsiębiorca może świadczyć usługi w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy (jako spedytor). Kwestie zezwoleń i licencji nie dotyczą przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy.

 
Wymagania wstępne

Działalność gospodarcza w zakresie usług transportu towarów, a także działalność w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy są działalnościami regulowanymi i ich wykonywanie wymaga spełnienia określonych warunków i uzyskania odpowiednich zezwoleń lub licencji. W zależności od rodzaju zakładanej działalności gospodarczej członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką jawną lub komandytową, a także osoby prowadzące działalność gospodarczą nie mogą być skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne: karne skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska (dobra reputacja). Ponadto osoby te nie mogą być objęte zakazem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

 
Decydując się na założenie firmy transportowej należy mieć na uwadze, że:

• przedsiębiorca musi posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę;
• przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębiorstwem lub osoba zarządzająca w przedsiębiorstwie transportem drogowym musi posiadać certyfikat kompetencji zawodowych;
• przedsiębiorca musi uzyskać zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
• w zależności od miejsca wykonywania usług transportowych albo ich zakresu przedsiębiorca może być zobowiązany do uzyskania licencji wspólnotowej albo licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy;
• przedsiębiorca powinien posiadać zdolność finansową zapewniającą podjęcie działalności gospodarczej.

Natomiast jeżeli przedsiębiorca chce świadczyć usługi wyłącznie w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy (jako spedytor) to zobowiązany jest uzyskać licencję na świadczenie takich usług. Ponadto, także w przypadku świadczenia usług tylko jako spedytor, przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębiorstwem musi posiadać certyfikat kompetencji zawodowych. 

W przypadku wykonywania przewozów poza obszarem Unii Europejskiej przewoźnik zobowiązany jest do ich wykonywania zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi, czy też umowami zawartymi pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a państwem, na obszarze którego mają być wykonywane przewozy rzeczy.

Podstawowe numery KD dotyczące działalności gospodarczej

Numer PKD dla zakładu zajmującego się transportem drogowym towarów – 49.41.Z:

Podklasa ta obejmuje:

1) przewozy towarów realizowane środkami transportu drogowego przystosowanymi do 
przewozu:

• dłużyc,
• inwentarza żywego,
• towarów zamrożonych lub schłodzonych,
• towarów ciężkich,
• towarów masowych, włączając transport cysternami mleka z gospodarstw rolnych,

samochodów,

• odpadów i materiałów wtórnych, z wyłączeniem ich zbierania i usuwania,

2) wynajem samochodów ciężarowych z kierowcą.

Numer PKD dla zakładu zajmującego się pośrednictwem przy przewozie rzeczy (jako spedytor) – 52.29.C (Działalność pozostałych agencji transportowych):

Podklasa ta obejmuje:

• organizację lub przygotowywanie transportu w imieniu nadawcy ładunku,
• przyjmowanie przesyłek zbiorowych lub indywidualnych, włącznie z odbiorem i dostarczaniem towarów oraz ich pogrupowaniem,
• wystawianie i realizowanie dokumentów przewozowych,
• działalność agentów celnych,
• działalność agentów spedycji towarowej,
• działalność związana z obsługą towarową, np. załadunek towaru w tymczasowe opakowania w celu jego ochrony podczas transportu, wyładowywanie, sprawdzanie jakości i ważenie towarów.

Ponadto, przy wykonywaniu działalności jako spedytor można skorzystać z następujących numerów PKD:

- 52.24.A (Przeładunek towarów w portach morskich):

Podklasa ta obejmuje załadunek, rozładunek i przeładunek towarów oraz bagażu pasażerów w portach morskich:

- 52.24.B (Przeładunek towarów w portach śródlądowych):

Podklasa ta obejmuje załadunek, rozładunek i przeładunek towarów oraz bagażu pasażerów w portach śródlądowych.

- 52.24.C (Przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych):

Podklasa ta obejmuje załadunek, rozładunek i przeładunek towarów oraz bagażu pasażerów przeładunek w pozostałych punktach przeładunkowych.

Dopuszczalne formy prowadzenia działalności gospodarczej

Otwierając firmę transportu drogowego rzeczy można wybrać (po spełnieniu odpowiednich warunków) każdy rodzaj działalności gospodarczej (poza spółką partnerską) . Najczęściej wybieranym rodzajem działalności jest wpis osoby fizycznej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, tzw. jednoosobowa działalność gospodarcza.

UWAGA

1. Po uruchomieniu działalności należy pamiętać o:

• terminowym składaniu deklaracji fiskalnych oraz ZUS, a także o terminowym opłacaniu wynikłych z tych dokumentów zobowiązań wobec budżetu;
• sprawdzeniu, czy ze względu na zrealizowane/zaplanowane obroty firmy, nie jest się  zobowiązanym do zakupienia i używania kasy fiskalnej.

2. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 roku (II PZP 1/14) udostępnienie miejsca do spania w ciężarówkach nie jest równoznaczne z zapewnieniem bezpłatnego noclegu pracownikowi/kierowcy. Firma powinna więc pokryć koszty zakwaterowania kierowcy w hotelu, a jeśli nie przedstawi on rachunku za taki nocleg – wypłacić mu ryczałt. Kwoty te są ograniczone limitem obowiązującym w państwie, w którym nocuje pracownik/kierowca. 
Ryczałt będzie przysługiwać kierowcom, nawet jeśli spali oni w przystosowanej do tego celu kabinie pojazdu.

3. Podczas wykonywania przewozów międzynarodowych niektóre państwa wymagają posiadania międzynarodowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane na ich obszarze, czyli tzw. Zielonej karty. Są to takie kraje jak: Albania, Andora, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Iran, Izrael, Macedonia, Maroko, Mołdawia, Serbia i Czarnogóra, Tunezja, Turcja, Ukraina. 
Zieloną Kartę można kupić u polskich ubezpieczycieli, którzy sprzedają także ubezpieczenia komunikacyjne. Jej cena zależy od pojemności silnika samochodu, kursu dolara, czasu planowanej podróży, kierunku wyjazdu. Można otrzymać zniżki, gdy w danej firmie komunikacyjnej firma wykupiła już inne ubezpieczenia komunikacyjne. Niektóre towarzystwa oferują zieloną kartę gratis.

4. 16 lipca 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 kwietnia 2013 r. dot. czasu pracy kierowców na podstawie dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (Dz. Urz. WE L 80 z 23.03.2002 s. 35, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 5, t. 4, s. 224). Zgodnie z tym przepisem kierowcy pracujący na własny rachunek, wykonujący przewozy drogowe podlegające przepisom rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 lub Umowie Europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), zostają objęci postanowieniami dyrektywy dotyczącymi czasu pracy i ewidencjonowania czasu pracy. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach internetowych Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego. 

5. Należy pamiętać, że chcąc przewozić niektóre rodzaje ładunków jest się zobowiązanym do uzyskania odpowiednich zezwoleń, zaświadczeń: np. zaświadczenia ADR, czyli dokumentu potwierdzającego ukończenie przez kierowcę kursu ADR i złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu dla kierowców wykonujących przewóz drogowy towarów niebezpiecznych.

6. Właściciel nieruchomości, na której znajduje się budynek lub lokal, w którym prowadzony jest zakład/firma zobowiązany jest, w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych, do złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Wzór deklaracji, wysokość opłat, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi określane są w drodze uchwały rady gminy stanowiącej akt prawa miejscowego. Wysokość opłaty może zależeć od:

a) liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość lub

b) ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub

c) powierzchni lokalu mieszkalnego.

Dopuszczalne jest stosowanie więcej niż jednej metody ustalania opłat na terenie gminy. 

7. Podmioty korzystające ze środowiska w ramach swojej działalności gospodarczej i wprowadzające z tego tytułu gazy lub pyły do powietrza są obowiązane do ponoszenia opłat środowiskowych. Powyższe obejmuje m.in. eksploatację pojazdów.

 
Wykaz najważniejszych aktów prawnych

• Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1071/2009z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych
• Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych
• Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe
• Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
• Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami